ช่วงเวลาแห่งความประทับใจจากน้องบิว

          บิวได้มีโอกาสไปประเทศจีนกับทางบริษัทวิสดอม รู้สึกดีใจมากค่ะ ^ _^* มีพี่ๆให้คำแนะนำ ปรึกษา เกี่ยวกับมหาลัยที่จีนเป็นอย่างดี ว่าควรจะไปเรียนมหาลัยไหนดีแต่บิวอยากได้ เมืองที่มีคนไทยน้อย เพราะเราจะได้ฝึกภาษามากๆนอกจากนี้ที่วิสดอมพี่ๆให้การบริการดีมาก เอาใจใส่ ดูแลเรื่องการดำเนินเอกสารต่างๆ จนบิวไม่ต้องยุ่งยากเลย
ขอขอบคุณมากค่ะ

ส่วนประสบการ์ที่ได้ไปประเทศจีนขอบอกว่าสนุกมากๆๆค่ะประทับใจจนบอกไม่ถูกเลยค่ะระยะเวลา 3 เดือนมันช่างสั้นจิงๆ
พี่ใหม่ได้แนะนำให้บิวไปเมืองเทียนจิน ซึ่งอยู่ทางเหนือของปักกิ่ง และไม่ไกลกันมากนัก
แล้วยังเป็นเมืองที่มีคนไทยน้อยอีกด้วย

ครั้งแรกที่บิวถึงสนามบิน เพื่อนมากันครบหมดแล้วค่ะ บิวมาคนสุดท้ายเลย...ไม่รู้จักใครด้วยที่ไปด้วยกัน ก็งง...เราไปที่เดียวกันด้วยหรอเพราะก่อนหน้านี้บิวไม่รู้ค่ะว่ามีเพื่อนคนไทยไปด้วย อิอิ

ตอนแรกคิดว่าต้องอยู่คนเดียวซะแล้ว...แต่ไม่ค่ะ ....มีเพื่อนคนไทยตั้ง 5 คนบิว นนท์ เบียร์ ฟาต๊ะ  บิว  มีสองบิวค่ะบิวนั่งเครื่องบินครั้งแรก ตื่นเต้นมากเลยค่ะ เหมือนจะเมา แต่ไม่เมานะค่ะ หุหุเราทั้ง 5 คน สนิทกันเร็วมากค่ะเราไปถึงที่พัก มีเหล่าซือมารับ จัดการเรื่องห้องพักให้พวกเรา
อาทิตย์แรกก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยค่ะ เค้าพูดกันเร็วมากๆๆแต่โชคดีที่เรามีเบียร์ คอยเป็นล่ามให้พวกเรา

อาทิตย์แรกพวกเราก็ไปเที่ยวปักกิ่งกันเลยค่ะแต่อยากจะบอกว่าหนาวมากๆๆจนเที่ยวไม่สนุกเลยค่ะที่พวกเราไปนะค่ะ มี 1 วันที่มีหิมะตกมา คนไทยตื่นเต้นมาก

ฟาต๊ะ ： หกโมงเช้า พวกเธอ...ตื่นมาดูหิมะสิ หิมะตกแหนะ

บิวคิดว่ามันหนาวอยู่ เด๋วพุ่งนี้ก็คงตกอีก เลยไม่ยอมตื่นปรากฏว่า ตื่นมาตอนเที่ยง หิมะ ละลายไปหมดแล้ว...แล้วบิวก้อไม่ได้เห็นอีกเลย...ว้า...น่าเสียดาย！！！

พวกเรามีเพื่อน เกาหลี ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส  ทุกคนน่ารักมากๆชวนพวกเราออกไปกินข้าว  ไปเที่ยว ไปเดินเล่น ที่หอพักยังมี อาหยี ที่คอยดูแล พวเราเป็นอย่างดี แถมชอบทำเกี๊ยวใส้หมูให้กินอีกด้วย

เบียร์ไปอยู่แค่สามสัปดาห์เองค่ะ สั้นมากๆๆ วันเบียร์กลับ บิวร้องไห้ด้วยถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาสั้นๆแต่เราก็รักและผูกพันเพราะพวกเราคนไทย มาใช้ชีวิตในต่างแดนกัน ทำกับข้าวกินกันเอง  สนุกสนาน ได้รสชาตมากกว่าด้วยเบียร์กลับแล้ว เหลือเรา สี่คน ก็ต้องฝึกพูดบ่อยๆแล้วค่ะ ไม่มีใครเป็นล่ามแล้วต้องช่วยตัวเองแล้ว.............ค่าาาาาาา

สองเดือนผ่านไปเร็วมาก นนท์ บิว ฟาต๊ะ กลับไทยก่อน เพราะเค้ามาแค่สองเดือน ส่วนบิว สามเดือนค่ะน๊าน....นาน แต่ดีนะค่ะ ยังมีพี่เต้ คนไทย มาใหม่อีกหนึ่งคน เหมือนฟ้าส่งมาเลยค่ะวันที่สามคนนั้นกลับ บิวอยากกลับเมืองไทยด้วยมากๆๆ ไม่มีเพื่อนค่ะ ต้องเหงาแน่ๆแต่ยังดีนะ ที่ยังมีพี่เต้อยู่ทั้งคน

ตอนนี้ ก็เหลือคนไทยแค่ สองคนค่ะ คือ บิว กะ พี่เต้เราสองคน ตอนบ่ายๆชอบออกไปหาเพื่อนคนจีน ไปเที่ยว ไปเดินซื้อของ ..แบบว่าไม่เหงาเลยค่ะส่วนครึ่งวันเช้า เรามีเรียนกันเพื่อนคนจีน ชอบ ชวน เราสองคนออกไปกินข้าว ไปกินหม้อไฟ เกี๊ยว บาร์บีคิว อร่อยมากค่ะ ...นิสัย คนจีนน่ารักมากค่ะ ...ยังสอนภาษาเราด้วย เค้าจะพูดช้าๆๆ ให้เราเข้าใจถ้าเรามีการบ้านไม่เข้าใจ ก็ถามเค้าได้..เค้าคอยช่วยเหลือเป็นอย่างดีเลยค่ะ

ส่วนเหล่าซื่อที่นั่นดีมากๆ บิวไม่สบายค่ะ ต้องให้น้ำเกลือ เค้าก็ไปเฝ้าตั้งสองวันประทับใจมากค่ะ เหมือนเรามีพ่อ แม่ คนที่สองดูแลอย่างใกล้ชิดเค้าดูแลเอาใจใส่ดีมาก  รู้สึกอบอุ่น เหมือนเราอยู่ประเทศของเราเองเลยค่ะ
ขอขอบพระคุณมากค่ะ

เพื่อนๆก็ดีมากเลยค่ะ ทำอาหาร เกาหลี ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส ให้เราสองคนทานบิวกะพี่เต้ ก็ทำอาหารไทยนะค่ะ ทำแกงเขียวหวาน แต่เค้าชอบกินต้มยำกุ้งกัน....แต่พี่เต้ทำไม่ได้ค่ะ เพราะไม่มีเครื่องบิวจากที่ทำกับข้าวไม่เป็น ไปจีนก็ทำเป็นนะค่ะ กินได้ด้วย..อิอิ(อร่อยอีกต่างหาก)รึป่าว

บิวไปอยู่สามเดือนเริ่มรู้สึกว่ามันเร็วแล้วค่ะ ไม่อยากกลับเพื่อนๆก็ยังไม่อยากให้กลับ เค้าบอกว่า ไม่มีบิวหอก็เงียบสิ...เพราะเพื่อนฝั่งเศส ญี่ปุ่น ชอบแกล้งบิวอ่า....บิวก็จะโวยวาย.....ฮ่าๆๆๆเค้าบอกว่าบิวเป็นคนน่ารัก  ขี้เล่น อารมณ์ดีตลอด   แถมยิ้มเก่งด้วย  อิอิ เพื่อนๆอยากจัดวันเกิดให้บิว..เค้าตั้งใจจะทำเค้ก ทำอาหารกินกันในหอแต่น่าเสียดาย บิวต้องกลับมาเมืองไทยก่อน
เห้อ......เศร้าจัง！！！อดสนุกเลย +_+

ถึงวันที่บิวจะต้องกลับประเทศบิวรู้สึกว่าตัวเองสามารถกล้าพูดภาษาจีนได้มากขึ้นกล้าที่จะพูดกับคนจีน สามารถสื่อสารกันได้รู้เรื่อง จากวันแรกที่มา ฟังไม่ได้เลยค่ะเพราะเค้าพูดกันเร็วมาก..@_@

สุดท้าย ...อยากจะบอกว่า ประทับใจมากค่ะ*___* วันกลับก็มีเพื่อนมาส่งมากมายเลยค่ะ ทุกคนมายืนเข้าแถวขอกอด...อิอิ ยกกะเป๋าให้ มาส่งขึ้นรถ ...รู้สึกอยากร้องไห้มาก...แต่น้ำตาไม่ออก...ฮ่าๆๆๆทั้งเพื่อน เหล่าซือ เพื่อนคนจีน ทุกคนน่ารักมาก คอยดูแล และจริงใจกับบิวมาก
ทำให้อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่น รักและผูกพันกัน เป็นกันเอง เหมือนพี่น้อง ถ้าบิวมีโอกาสก็อยากกลับไปที่เมืองเทียนจิงอีก...